Jestem pewna, że dla niektórych z Was moja chęć celebracji życia i robienia czegoś tylko dla siebie jest hmmmm…wkurzająca? A może nawet niewyobrażalna? Ściema? Lukrowana rzeczywistość? W końcu jestem mamą trójki dzieci! Jak? Gdzie ? Kiedy wciskać czas dla siebie? Może część z Was myśli, że mam permanentną pomoc, albo że tata chłopców wykonuje wolny zawód i jest ciągle w domu. Zatem nie, ani jedno, ani drugie. W tygodniu T. nie ma przez minimum 12 godzin, mieszkam kilkadziesiąt kilometrów od dużego miasta i tym samym daleko od skupiska wszelkich „łódzkich” babć. Na co dzień sama ogarniam chłopaków (zwanych Szarańczą), co momentami jest dla mnie sporym wyzwaniem. Dlaczego? Bo macierzyństwo jest wspaniałe i nie zastąpi go nic, ale jest też jakieś ALE…macierzyństwo to stres, złość i napięcia. Nie jestem też Himenką z nadziemskimi siłami. Czas dla siebie, albo wciskam między obowiązki, albo rezygnuję z niektórych z nich (w końcu od brudnych garów w zlewie jeszcze nikt nie umarł, co nie?).
.
.
Zaczynam rozumieć, że w życiu nie chodzi o szczęście w znaczeniu tego jak postrzegają nas inni, ale o spokój i akceptację w byciu z samym sobą. To nie jest łatwe. Baaa, to jest cholernie trudne i jestem przekonana, że takie wyzwania dotyczą głównie nas kobiet. Byłyśmy wychowywane w „służbie innym” i świetnie się w takiej roli odnajdujemy. Jednak czasy się zmieniają. Życie daje mnóstwo możliwości, z których chcemy korzystać. Tak, my kobiety chcemy pracować, podróżować, kształcić się, wykonywać wymagające zawody, ale i rodzić dzieci, zakładać domy, a przy tym wszystkim zachowywać swoją kobiecość: podobać się sobie i innym, nie starzeć się, kochać i być kochaną, zdrowo odżywiać, modnie ubierać, mieć hobby, być oczytaną, znać min 2 języki obce, dobrze się bawić, biegać, ćwiczyć i uprawiać dziki sex (najlepiej z tym samym mężczyzną od 10 lat…heh). Od samego myślenia kręci mi się w głowie. Ja też taka jestem. Codziennie, z automatu, stawiam sobie poprzeczkę wyżej i jeszcze wyżej, chociaż dziś już wiem, że w pewnym sensie robię sobie tym krzywdę. Do tego wszystkiego jesteśmy przyssane do telefonów komórkowych, które dzięki aplikacjom społecznościowym, powodują, że zaczynamy żyć hmmm…nie do końca swoim życiem? Wrzucamy zdjęcia do sieci, pokazujemy się z jak najlepszej strony, mimochodem porównujemy, podświadomie zaszczepiamy w sobie potrzebę bycia innym, fajniejszym, ciekawszym, lepszym (?). Mam tak ja, masz tak Ty. Oczywiście każda z nas jest inna i każdą dotyka to w różnym stopniu, ale w dużej mierze, to głęboko drzemiąca w nas potrzeba znajdowania akceptacji na zewnątrz. A co gdy jej nie ma?
.
.
.
Pytanie „Co zrobić, jeżeli nie otrzymujemy potrzebnej nam akceptacji z zewnątrz?” jest numerem jeden na liście powodów, dla których powstaje grupa DLA SIEBIE SAMEJ. No to jedziemy…
.
POWÓD NR 1
Gdybyśmy tylko potrafiły znajdować akceptację samej siebie…. w sobie…
.
HA!!! Zazwyczaj szukamy jej na zewnątrz. W końcu uczyłyśmy się tego przez całe życie (rodzice, szkoła, początki pracy zawodowej), a to przecież jedna wielka pomyłka. Uzależnienie od czyjej opinii, często trzyma nas w miejscu, nie pozwala rozwinąć skrzydeł, zabija wewnętrzną energię, potrafi zmanipulować…brrrr, jak ja tego nie lubię! Wiem, że niektóre z nas, jak się nie przypilnują, to ulegną, zmienią zdanie lub plany, tylko ze względu na czyjąś opinię. Za to kiedy znajdujemy akceptację wyłącznie w sobie, czujemy MOC! W takich sytuacjach pamięć o tym, że JA SAMA jestem dla siebie najważniejsza jest podstawą. Nikt inny, tylko JA. Górnolotne, ale prawdziwe…Szczęśliwa kobieta, mama, czy partnerka, to szczęśliwe dzieci i dom (jeżeli oczywiście życiowy partner, chce szczęśliwej kobiety obok siebie, bo są i tacy, którzy nie chcą i wolą mieć przy boku kobietę „zniewoloną”).
.
POWÓD NR 2
W kupie raźniej….
.
…a ja nie chcę być sama na ścieżce „walki” o własną, kobiecą przestrzeń. Tak jak uwielbiam babskie spotkania i wyjazdy, tak samo wierzę, że internetowa grupa kobiet, będzie dawała porównywalnie dużą energię i wsparcie. Szczerze? Nie wiem co bym zrobiła (we wszystkich moich mniej, lub bardziej kryzysowych momentach w życiu), gdyby nie wszystkie kobiety, które mam blisko siebie. Nie wiem i nawet nie chcę wiedzieć. Za to wiem, co się dzieje ze mną i z moimi przyjaciółkami, kiedy znajdujemy nasz wspólny, babski czas. Zazwyczaj to chwila na relaks, plotki, zakupy, wyjazd. To chwile, które dają power’a, oddech, a czasem (gdy potrzeba) kopną w tyłek. Myślę, że to samo (ale w większym gronie), znajdziemy w grupie Dla Siebie Samej. W kobietach drzemie siła, która powoduje, że potrafimy się wspierać także i na odległość, a w dodatku nie znając się tak naprawdę. Nie idealizuję kobiet. Same wiemy jakimi „potworzycami” potrafimy być od czasu, do czasu... ;) Mam nadzieję jednak, że w grupie będziemy trzymać fason. To czego szczerze nie akceptuję, to hejtu. Czasem lepiej ugryźć się w język, niż wyrządzić komuś „słowną” krzywdę, zwłaszcza w grupie, w której mamy celebrować swoją kobiecość i potrzebę akceptacji samej siebie.
.
POWÓD NR 3
Mam misję.
.
Od kilku miesięcy, przemycam treści związane z czasem dla siebie na blogu i fanpejdżu, jednak brakuje mi czegoś….brakuje mi interakcji i doświadczeń innych kobiet. Nie każdy ma ochotę wypowiadać się w szeroko dostępnym internecie. W grupie za to, zbierają się osoby potencjalnie zainteresowane tematem. A co ze wspomnianą misją? Kiedy zorientowałam się, co daje czas spędzony z samą sobą, miałam ochotę wykrzyczeć to całemu światu. Chciałam podzielić się tym „odkryciem” i móc zainspirować jak najwięcej osób, które tak jak ja, dotąd pamiętały o wszystkich, tylko nie o sobie. Co czuję, kiedy robię coś tylko dla siebie? Dostaję zastrzyk energii, nabieram łagodności w stosunku do siebie samej, a co najważniejsze, odkąd żyję ze świadomością potrzeby podkreślania własnej wartości, przestałam „ciosać” sobie kołki na głowie. Kiedyś, kiedy np. o czymś zapomniałam, potrafiłam zwracać się do siebie w obraźliwy sposób. Teraz łapię się na tym, że myślę: „ta moja kochana głowa zapomniała…. i co zrobić? zaakceptować, taka już jest, że czasem zapomina . I co z tego?”. Wiem, że jest więcej kobiet, które pragną właśnie TAKICH ZMIAN…
.
.
Przez swoje (niektóre) przekonania, pobudzałam stres i napięcia w ciele. Co więcej, stres związany z codziennością i z moim perfekcjonizmem, spowodował u mnie problemy zdrowotne. Życie lubi dawać znaki, które albo odczytasz od razu, albo tak jak ja będziesz „leczyć się” przez 10 lat na dolegliwość, która docelowo okaże się reakcją na stres i napięcia w ciele. No cóż, tak naprawdę, miałam ochotę napisać „bujać się”, zamiast „leczyć” – zdecydowanie mocniej oddaje to mój aktualny stosunek do tego, co działo się jeszcze pół roku temu. Stres „zaatakował” moją kobiecość. Ciągle dojrzewam, aby Wam o tym opowiedzieć w szczegółach…. Dlaczego? Głównie ze względu na to, że moja historia może pomóc wielu kobietom, które cierpią teraz tak, jak ja cierpiałam jako kobieta i czyjaś partnerka. Potrzebuję jednak jeszcze chwili. Potrzebuję ostatecznie dojrzeć do tego i wiem, że ten dzień nastąpi… Za to nie mam barier, aby już dziś opowiedzieć co okazało się dla mnie najlepszym lekarstwem na świecie. Jest nim CZAS DLA SIEBIE. To te 10 -15 minut dziennie (do których pół roku temu się zmuszałam), spowodowały, że wyzwanie zdrowotne zaczęło znikać. Głęboko wierzę, że problem stresu, dotyczy w dużej mierze nas kobiet. I to takich kobiet, które w swoim życiu stają w służbie innym, a zapominają o sobie. Takich kobiet, które mają pasje, a rezygnują z nich ze względu na życiowych partnerów… lub dzieci. Takich kobiet, które chcą być miłe i ładne i lubiane, bo zostały wychowane na grzeczne dziewczynki. Kobiet, które boją się robić nowe rzeczy i wychodzić poza schemat, bo przecież w szkole było to źle widziane i groziła pała, no i „co ludzie powiedzą?”. Takich kobiet, którym kiedyś ktoś NIE mówił (i nie pokazał jak to zrobić), że najważniejsze to kochać samą siebie, a wszystko inne dopiero wtedy zacznie się układać. Od razu podkreślam, według mnie AKCEPTACJA SIEBIE SAMEJ jest jedną z cięższych rzeczy, z którymi przyszło mi się zmierzyć w dorosłym życiu. Za mną sukcesy, ale i upadki. Przede mną możliwości, ale i przeszkody…
.
.
Jeżeli masz ochotę odkryć siebie na nowo i razem ze mną i innymi kobietami, uczyć się miłości do siebie, to zapraszam Cię na Otwarcie grupy DLA SIEBIE SAMEJ, już w najbliższy wtorek, 13 czerwca, o godzinie 20.00. Kliknij TUTAJ i zapisz się do grupy.
.
Tym z Was, które dołączą (lub już dołączyły), bardzo dziękuję, a resztę BARDZO proszę o trzymanie za mnie kciuków. Na bank będę to przeżywać. W końcu po Iwo & Leo & Teo & MogęWięcej, grupa DLA SIEBIE SAMEJ będzie moim kolejnym dzieckiem :)
.
.
Pamiętaj, na ścieżce pozytywnych zmian, jesteśmy razem…
Trzymam za Ciebie kciuki Dziewczyno! xoxo
.
.
